چالش‌های پیش روی آموزش پروسیجرهای پرستاری از دیدگاه دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: آموزش بالینی در پرستاری از لحاظ اهمیت، به عنوان قلب آموزش حرفه‌ای بیان می‌گردد. یکی از مهارت‌هایی که از طریق بالینی آموزش داده می‌شود، پروسیجر یا رویه‌های پرستاری است. مطالعات نشان داده‌اند، حتی دانشجویانی که از نظر تئوری آگاهی کاملی دارند، قادر به ارایه مراقبت و انجام مستقل مهارت‌ها در بالین مددجویان نمی‌باشند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف آشکار شدن مشکلات و چالش‌های پیش روی دانشجویان پرستاری در آموزش پروسیجرهای پرستاری انجام شد. روش کار: این مطالعه با رویکرد کیفی و روش توصیفی- اکتشافی در سال 1394 انجام گردید. 12 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری در مطالعه شرکت کردند و نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف تا رسیدن به اشباع داده‌ها صورت گرفت. روش جمع‌آوری داده‌ها، مصاحبه بود. تمام مصاحبه‌ها ضبط، دست‌نویس و به صورت خط به خط تحلیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل محتوای مرسوم استفاده شد. یافته‌ها: 5 طبقه اصلی به همراه 17 زیرطبقه که بیانگر تجارب دانشجویان از چالش‌های آموزش پروسیجرهای پرستاری بود، از مصاحبه‌ها استخراج گردید. طبقات عبارت از «گذر از پراتیک تا بالین، تناقض بین آموزش و عملکرد بالینی، ترس‌ها، عملکرد مدرس بالینی و ویژگی‌های فراگیر» بود. نتیجه‌گیری: دانشجویان زمانی به طور صحیح قادر به انجام پروسیجرهای پرستاری هستند که شرایط آموزش مناسبی برای آنان فراهم باشد. مواردی همچون توجه به رفتارهای ورودی فراگیران، جذب و به کارگیری مدرسین بالینی مجرب و تلاش در جهت بهبود محیط آموزش بالینی، به برطرف نمودن چالش‌های بیان شده از سوی دانشجویان کمک می‌نماید.